Prolog

             Po pokoju wspólnym Gryfonów, nerwowym krokiem przechadzała się rudowłosa postać. Z nadmiernej gestykulacji i poruszających się w zastraszającym tempie wargach, można było wywnioskować, że jest czymś niezmiernie wzburzona:

– Pewnie, zawsze to ja jestem tym złym, gorszym. Nigdy George, zawsze ja. Niby jesteśmy bliźniakami, ale on musi być, ba! On zawsze jest lepszy. George to, George tamto, George siamto... A ja co? Sąsiad? Czy upierdliwa ciotka, którą się zajmują, żeby się odczepiła? – rzucił pytające spojrzenie w stronę znajdującego się w fotelu słuchacza, ale nie otrzymując odpowiedzi, powrócił do swojego monologu. –  Szlag mnie trafi jak będę musiał przeżyć resztę swojego życia w ten sposób. Lepiej się uczy, lepiej odbija tłuczki, lepiej robi magiczne słodycze do bombonierek Lessera. Nawet dziewczynom bardziej podoba się George, a przecież jesteśmy identyczni. Może ja mam trochę więcej piegów, ale to przecież nic nie zmienia! Jak tak dalej pójdzie to odbije mi Angelinę, a ostatnio nie jest między nami najlepiej, ciągle się kłócimy. – zatrzymał się na chwilę i wbił spojrzenie w wirujące w kominku płomienie. Nagle obrócił się i wykrzyknął:

 – Czy dziewczyny zawsze muszą dowodzić? Zawsze muszą mieć wszystko czego chcą? Spróbuj powiedzieć coś inaczej niż ona myśli, a już się kłóci i obraża! Ja rozumiem - mężczyzna jest głową, a kobieta szyją, ale bez przesady! W takiej sytuacji na pewno w końcu wybierze George'a, jeśli już nie wybrała! Nie no, do jasnej cholery! Powiedz, że rozumiesz?

Krzywołap siedzący na fotelu, wpatrywał się w niego swoimi wielkimi ślepiami, ale chyba niewiele sobie robił z rozterek młodego Weasley’a. Ostentacyjnie podniósł łapę i zaczął się myć, pokazując gdzie ma te wszystkie ludzkie dramaty. Fred nie był usatysfakcjonowany takim rozwojem zdarzeń. Żachnął się i ruszył w stronę dormitorium, mamrocząc pod nosem:

– Walić to, idę spać. Mam pomysł na nowy dowcip! Ale to już jutro. A teraz dobranoc Fredzie Weasley'u, gorszy, brzydszy i głupszy bliźniaku. Dobranoc bracie: piękniejszy, mądrzejszy i lepszy - bliźniaku George'u.

Drzwi dormitorium zamknęły się za nim z hukiem.

***

Witam na blogu!

Blog jest o Fremione, jak zapewne się już domyśliliście - chodzi o Freda jako twórcę kanarkowej kremówki, a o jaką Granger to wiadomo :) Na blogu chciałabym żeby akcja rozwijała się powoli i mniej więcej opierała na kanonie, ale jednocześnie miała swoją oryginalność i to ,,coś". Jednak jestem dopiero początkującą blogerką, a pisząc pierwsze rozdziały (na zmianę z współautorką, która po kilku rozdziałach odeszła) wiadomo nie miałam jeszcze takiego obycia, a raczej oczytania, więc nie zrażajcie się już na początku. Gwarantuję wam, ze z każdym kolejnym rozdziałem będę się rozkręcała (o czym świadczy ilość wyświetleń, które nawet po zakończeniu bloga cały czas rosną, za co z całego serduszka dziękuję) :) Uwielbiam Fremione i uważam je za najbardziej realistyczny, poza książkowy parring, dlatego postaram się wam przedstawić swoją wizję tej miłości. Zapraszam do czytania!

~Marta Weasley

Edit: 12.08.2019 - czytam bloga od nowa i staram się lekko poprawiać niektóre rozdziały! Pozdrawiam i witam nowych czytelników. Mam nadzieję, że ta historia będzie dla Was taką samą wspaniałą przygodą jak była dla mnie, gdy ją tworzyłam!